Ο Γιάννης Αλαφούζος έχει εξαγγείλει εδώ και μήνες ένα προσχέδιο πρότασης για εταιρεία λαϊκής βάσης ως λύση στο διοικητικό «αδιέξοδο» της ΠΑΕ. Το αρχικό προσχέδιο τροποποιήθηκε γιατί αρχικώς ήταν εντελώς εκτός πραγματικότητας και έκτοτε δεν έχουμε ακούσει τίποτα καινούργιο και ουσιώδες, πέρα από κάποιες γενικόλογες τοποθετήσεις και ευχολόγια μέσω σελίδας κοινωνικής δικτύωσης.
Να ξεκινήσουμε λίγο να αναλύουμε και να συγκεντρώνουμε κάποιες σκέψεις που όλοι κάνουμε. Και το λέμε εξ’ αρχής πως αυτό γίνεται καλοπροαίρετα. Μακάρι αυτές οι σκέψεις που παραθέτουμε να βοηθήσουν στη διαμόρφωση μιας τελικής πρότασης η οποία να στέκει και να έχει ελπίδες υλοποίησης τώρα (χλωμότατο) ή στο μέλλον.
Το «μοντέλο Αλαφούζου» και το όραμα να γίνει ο Παναθηναϊκός αυτόνομος και αυτάρκης από κάθε «Μεσσία», στηριζόμενος σε μια πλατιά βάση οπαδών η οποία ουσιαστικά θα τον ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ μαζί με κάποιους οικονομικά ισχυρούς παράγοντες ετησίως με ένα Χ ποσό εκατομμυρίων ευρώ, με ταυτόχρονη αντιπαροχή προνομίων, είναι σαφές ότι δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Η ομάδα ανήκει πρώτα και πάνω απ’ όλα στους οπαδούς της και σε αυτούς που την αγαπούν και αγωνιούν για την τύχη της σε όλα τα επίπεδα. Στο «αγνό» του πράγματος δηλαδή και σε μια κοινωνία και κράτος «αγγέλων» και οικονομικής αν όχι ευμάρειας τουλάχιστον σταθερότητας, δεν υπάρχει κανένας που να αμφισβητεί ότι θα ήταν μια δυνατότητα που αξίζει τον κόπο να την εφαρμόσουμε. Άλλωστε, η μόνη ομάδα στην Ελλάδα που θα μπορούσε (ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ) να προχωρήσει ένα τέτοιο σχέδιο και μέχρι ενός βαθμού είναι ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ.
Να μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό εδώ. Ότι η συγκεκριμένη κεντρική ιδέα της συμμετοχής του κόσμου στη διοίκηση και τη χρηματοδότηση της ομάδας δεν είναι καινούργια. Έχει εξαγγελθεί και επί δημιουργίας της ΠΕΚ (στην οποία ο Γ. Αλαφούζος ήταν ιδρυτικό μέλος) ενώ και κατά την τοποθέτηση Βγενόπουλου τον Σεπτέμβριο του 2011 είχε παρουσιαστεί ως άξονας της πρότασής του με εφαρμογή στο μέλλον και όταν οι εξελίξεις θα το επιτρέπουν. Επίσης, έχουν τοποθετηθεί και διάφοροι άλλοι πάνω στο ίδιο θέμα, ενώ και σχετική κίνηση που είχε δημιουργηθεί δεν προχώρησε.
Μιλάει λοιπόν ο Αλαφούζος για το «ισπανικό μοντέλο» διοίκησης. Πρώτο μεγάλο λάθος. Όχι μόνο του Αλαφούζου, αλλά οποιουδήποτε επικαλείται τον συγκεκριμένο όρο. Δεν πρόκειται περί ισπανικού μοντέλου, αλλά για μοντέλου Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Οι υπόλοιπες ισπανικές ομάδες έχουν το μοντέλο διοίκησης που όλοι γνωρίζουμε, του ιδιοκτήτη - χρηματοδότη με κάποιες να έχουν όντως ένα μικρό άνοιγμα και στη βάση των φιλάθλων τους. Αλλά ως εκεί! Πρόσφατα άλλωστε, είδαμε και στην Ισπανία εισόδους Αράβων και Σεΐχηδων (πραγματικών όχι Αλ Τσάκα και Αλ Βαρδίν) να έρχονται και να ενισχύουν το κραταιό μοντέλο. Αφού λοιπόν ξεκαθαρίστηκε αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, θέλετε πραγματικά να βάλουμε στο τραπέζι το μοντέλο της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα και να συζητήσουμε αν μπορεί να εφαρμοστεί στον Παναθηναϊκό και γενικότερα στην Ελλάδα; Τι θέλετε να συγκρίνουμε; Αξία brand; Πηγές εσόδων; Περιουσιακά στοιχεία; Ιδιόκτητο γήπεδο – θησαυροφυλάκιο; Μεγέθη φίλαθλης μάζας εντός και εκτός συνόρων; Αξιοπιστία φορέων; Επίπεδο διαφθοράς; Συνθήκες διαφάνειας; Ροή διαδικασιών;
Τα μεγέθη είναι εντελώς ανόμοια, μας αρέσει ή όχι. Εκτός και βάλουμε στην εξίσωση μια άλλη παράμετρο. Ότι μιλάμε για έναν Παναθηναϊκό, όχι μικρογραφία της Ρεάλ και της Μπάρτσα για τα ελληνικά δεδομένα και ένα μεσαίο ευρωπαϊκό μέγεθος, της δεύτερης ταχύτητας δυναμικότητας (που βρίσκεται ήδη) με τάση ανάπτυξης και προσέγγισης του ευρωπαϊκού κλαμπ των κορυφαίων συλλόγων, αλλά για έναν μικρομεσαίο Σύλλογο και εντός συνόρων, με χαμηλωμένο πήχη, που θα πορεύεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με πολλά σκαμπανεβάσματα από έτος σε έτος. Κάτι δηλαδή μεταξύ αεκ και ξάνθης. Αν αυτή είναι η λογική και η βάση πάνω στην οποία συζητάμε, ή θα κληθούμε να επιλέξουμε και τελικά να συμμετάσχουμε, τότε καλύτερα να το κλείσουμε εδώ το ζήτημα και να μην το κουράζουμε περισσότερο.
Μιλάτε για σχέδιο οργάνωσης και διοίκησης - άντε και «διάσωσης» να μην σας το χαλάμε, αν και εμάς μας χαλάει και το έχουμε εξηγήσει. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει χρεοκοπήσει. Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα των χειρισμών και των τεχνασμάτων του Τζίγγερ, ο οποίος ούτε πουλάει, ούτε χαρίζει, ούτε έχει παρκάρει. Εκδικείται και θα φτάσει μέχρι τέλος, αν δεν τον σταματήσει κάποιος - ΑΛΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ. Καθαρά και αντρίκεια!
Συνεχίζουμε με μια μικρή βουτιά στο παρελθόν κάνοντας αυτό που πρέπει να κάνει ο καθένας όταν σκέφτεται να υλοποιήσει μια ιδέα. Καινούργια ή λιγότερο καινούργια. ΚΟΙΤΑΜΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ. Έχουμε αντίστοιχα παραδείγματα στην Ελλάδα από παρόμοιες προσπάθειες. Όχι τόσο η περιβόητη εκστρατεία εγγραφής μελών στο γάβρο που κράτησε 3 χρόνια και το αποτέλεσμα ήταν μια τρύπα στο νερό, κυρίως γιατί μέχρι και τα πρόβατα κατάλαβαν ότι ο πράκτορας ήθελε να μαζέψει όλο το «χαρτί» και τελικώς από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες, τελικά μερικές χιλιάδες έδωσαν το 60άρι ευρώ και αυτό μια φορά, ενώ τελικώς το «σχέδιο εκτόξευσης» του θρήνου εγκαταλείφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Άλλωστε, είχε πετύχει και με το παραπάνω το σχέδιο «Δυναμό Πειραιώς», οπότε δεν έγινε και τίποτα…
Έχουμε όμως πιο κοντινά παραδείγματα στη Θεσσαλονίκη τόσο στον πάοκ, όσο και στον άρη, ενώ το πλέον κοντινό είναι της αεκ. Σε όλες τις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα ήταν ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα το πρόβλημα αντί να λυθεί ή έστω να μειωθεί, έγινε και ακόμη μεγαλύτερο. Είτε μιλάμε για συμμετοχή του κόσμου όπως έγινε στον παοκ, είτε μιλάμε για λαϊκή κυριαρχία όπως έγινε στον αρη και την ερασιτεχνική αεκ η κατάσταση ήταν αντιστρόφως ανάλογη. Όσο μεγαλύτερο το άνοιγμα στον κόσμο, τόσο μεγαλύτερη η καταστροφή. Και όντως, όπου τον πρώτο λόγο είχε ο «κόσμος», επήλθε πλήρης ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Το κοντινότερο παράδειγμα στην πρόταση Αλαφούζου ήταν (πέρα από τις γραφικότητες τροχανά αρκετά χρόνια πίσω με το θεμέλιο 21) το δημιούργημα της ενωσης 1924, με τη συμμετοχή επιχειρηματιών, καλλιτεχνών και φιλάθλων όλων των κατηγοριών σε ένα περίεργο υβρίδιο πολυμετοχικότητας και χρηματοδότησης στα πλαίσια μιας ενδιάμεσης κίνησης σωτηρίας (που η συγκεκριμένη ομάδα ΕΙΧΕ ανάγκη και εδώ είναι η πολύ μεγάλη διαφορά) και εξόδου από τη διοικητική δυσπραγία, παρά το ότι είχε ήδη ολοκληρωθεί η είσοδος στο αρ. 44 και η ΠΑΕ είχε ουσιαστικά στη συνέχεια παραδοθεί καθαρή από τεράστια χρέη. Το μοντέλο αυτό (και κάποιες παραλλαγές του που παρουσιάστηκαν επιχειρήθηκαν για λίγο χωρίς τελικά να εφαρμοστούν) επίσης απέτυχε παταγωδώς, κάποιοι χάσανε πολλά λεφτά και «κάηκαν» για τη συνέχεια και στη συγκεκριμένη ομάδα σήμερα ψάχνουν πάλι το Μεσσία (Μελισσανίδη εν προκειμένω ή όποιον άλλον) που θα αναλάβει την ομάδα. Στο μεταξύ κρέμονται από τις όποιες επαφές και τις ενέργειες ενός τέως ποδοσφαιριστή και πρώην προέδρου (ο οποίος όλοι θυμόμαστε πως αποχώρησε και τι συνέβη στη συνέχεια) να δώσει προσωρινές λύσεις. Ίσως η παραπάνω σειρά να μην είναι ορθή όπως έχει παρατεθεί, το αποτέλεσμα όμως δεν αμφισβητείται.
ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ!!! Και προσέξτε… Πότε όλα αυτά; Την περίοδο που στην Ελλάδα δεν είχαμε τη χειρότερη κρίση των τελευταίων 60 ετών, αλλά ζούσαμε την εποχή των παχιών αγελάδων και την τρελή πλάνη ότι αυτή περίοδος θα συνεχιστεί εσαεί. Δεν ήμασταν δηλαδή στο ΤΡΑΓΙΚΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να απαντά το σχέδιο Αλαφούζου. Όπως και θα πρέπει να απαντήσει το συγκεκριμένο σχέδιο στο γιατί αυτό είναι καλύτερο από το σχέδιο Βγενόπουλου (και όποιου άλλου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ενδιαφερόμενου), καθώς και το πώς το συγκεκριμένο σχέδιο εξαλείφει πλήρως το πρόβλημα των διεκδικήσεων κατά τις ΠΑΕ από τη λαίλαπα Βαρδινογιάννη. Όπως επίσης το ότι διασφαλίζει το ότι ο Βαρδινογιάννης θα αποτελεί πραγματικά παρελθόν και κλεισμένο οριστικά κεφάλαιο. Θα πρέπει να απαντηθεί επίσης από τον ίδιο τον κ. Αλαφούζο αν απλά προτείνει χωρίς να συμμετέχει ο ίδιος (όπως ακούγεται και γράφεται) και τι τελικά συνεισφέρει ο ίδιος σε αυτήν την πρόταση. Γιατί αν κρίνουμε από τον τρόπο που τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτει έχουν χειριστεί το όλο ζήτημα από την αρχή έως σήμερα, τότε μάλλον δεν έχουμε και πολλά να περιμένουμε. Επιπρόσθετα, ο κ. Αλαφούζος θα πρέπει, γιατί διαθέτει το ανάλογο ειδικό βάρος να το κάνει, να δημοσιοποιήσει το περιεχόμενο των επαφών του με όλες τις πλευρές που εμπλέκονται και αφορούν τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ και γιατί όχι, να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει και την κουβέντα που φέρεται να του απηύθυνε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης «μην μπλέκεις με τον Παναθηναϊκό θα χάσεις τα λεφτά σου»
Πραγματικά δεν θέλουμε να ισοπεδώσουμε απολύτως τίποτα πριν καν το δούμε το κυοφορούμενο σχέδιο ολοκληρωμένο και σε πλήρη ανάπτυξη. Και καθόλου άσχημο δεν μας ακούγεται το να έχουμε οι Παναθηναϊκοί συμμετοχή και λόγο (αλλά μέχρι εκεί) στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ αύριο του Συλλόγου μας.
Όμως κάτι δε μας είναι κατανοητό εδώ και πραγματικά θέλουμε να το πούμε. Σε μια αλφαβητική κλίμακα, από τη στιγμή που έχουν εξαγγελθεί λύσεις που πηγαίνουν την κατάσταση από το Α έως το Π (Βγενόπουλος και επιχειρηματίες που λέει ότι θα τον πλαισιώσουν ή δεκάδες άλλα ονόματα επιχειρηματιών μεγάλου βεληνεκούς που φαίνεται να έχουν εκφράσει ενδιαφέρον) και μάλιστα σε αυτό το καθεστώς τεράστιας κρίσης, έχοντας ήδη καλύψει και τη συμμετοχή των φιλάθλων (π.χ. στην ΑΜΚ οι όροι ήταν αρκετά καλοί να συμμετάσχει σοβαρά όποιος ήθελε), φτάνοντας δηλαδή στο… Σ. Έχοντας και πάλι αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο μελλοντικά και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να επεκταθεί περαιτέρω η συμμετοχή του κόσμου και να ολοκληρωθεί έτσι ένα μικτό οργανωτικό, χρηματοδοτικό και διοικητικό σχήμα με σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Αντιθέτως, το σχέδιο ή καλύτερα το προσχέδιο Αλαφούζου με τα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζουμε πηδάει καμιά 20αριά γράμματα και πάει να ξεκινήσει από το Χ ή το Ψ. Πόσες πιθανότητες επιτυχίας μπορεί να έχει κάτι τέτοιο;
Είναι έτσι; Πραγματικά ρωτάμε… Γιατί αν είναι έτσι, ΤΟΤΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ βιάζεσαι κ. Αλαφούζε να ανακοινώσεις κάτι που ούτε έτοιμο είναι, ούτε πρόκειται να περπατήσει, που ξεκινάει μάλλον ανάποδα και τελικά το μόνο που αυτή τη στιγμή πετυχαίνει είναι να αποπροσανατολίζει την όλη συζήτηση από τα φλέγοντα θέματα και να δίνει περισσότερο χρόνο στον Βαρδινογιάννη να βρει νέους τρόπους με τους οποίους θα κάνει την εκδίκησή του ακόμα πιο γλυκιά γι’ αυτόν και θα οδηγήσει τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ακόμα πιο χαμηλά, σε ακόμα πιο δύσβατα μονοπάτια;
Πραγματικά, θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτό που σύντομα θα ανακοινωθεί θα έχει κάτι ουσιώδες να πει και να προτείνει και θα είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που φαίνεται μέχρι σήμερα. Ευκαιρία είναι εδώ να ξεκαθαρίσουμε πως ούτε που διανοούμαστε ότι ένα επιχειρηματικό όνομα όπως του κ. Αλαφούζου, μπορεί να λειτουργεί ως «μπροστινός» του οποιουδήποτε ή ότι το κάνει για επιχειρηματικούς ή άλλους λόγους. Και το ξεκαθαρίζουμε γιατί έχει ακουστεί και αυτό, συνεπώς αν υποτεθεί ότι ευσταθεί κάτι τέτοιο, καθιστά άκυρη όλη την παραπάνω κουβέντα. Ούτε στηρίζεται μια τέτοια σκέψη στο πρόσφατο πρωτοσέλιδο του μαχητικού «Derby» που ως γνωστόν ο εκδότης του για να «επιβιώσει» και στη νέα μέρα του Παναθηναϊκού είναι ικανός να κάνει τα πάντα, να γλείψει τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε και ας έχει φτύσει ή κατουρήσει πρώτα εκεί.
Παραθέσαμε τις σκέψεις αυτές που μας ταλαιπωρούν όλους και προσκαλούμε τον οποιονδήποτε θέλει να αντικρούσει με επιχειρήματα τα παραπάνω, ή να προσθέσει νέες διαστάσεις που ενδεχομένως δεν έχουμε σκεφτεί να το κάνει εδώ.
Όλες (το εννοούμε ΟΛΕΣ) οι σοβαρές τοποθετήσεις θα δημοσιευτούν στον Παναθηναϊκό Παλμό. Ο κόσμος του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ πρέπει να γνωρίζει για να είναι σε θέση να κρίνει.
